Karpervissen in het vroege voorjaar – Joris van Reen

De periode van januari tot en met maart staat bij mij, betreffende de visserij te boek als een koude en lastige periode. Het is vaak enorm veel uren klokken voor weinig resultaat. Toch vind ik de winter en vroege voorjaars visserij uitdagend en interessant. Het lijkt soms een koud kunstje, toch komt het vaak heel nauw. Je montage, de tijd die je ervoor moet nemen, je rig, materiaalkeuze, aas en natuurlijk het water type wat je wil gaan bevissen moet je allemaal meenemen in een zorgvuldig plannetje.

Dit jaar had ik zo’n plannetje gemaakt, het water waar ik mijn oog op had laten vallen betrof een druk bevist, laag bezet circuit water midden in de stad van ongeveer 5 hectare. De reden waarom ik voor dit water koos is heel simpel, het weer is guur, nat en koud. Als ik dan buiten in een tentje ga zitten afniften, doe ik dit alleen als ik weet dat er vissen zwemmen die ik de moeite waard vind. Over dit betreffende water heb ik de afgelopen jaren een paar verhalen gehoord, hier zouden rond de 25/30 vissen zwemmen. Van dit aantal vissen zouden er zeker 5 vissen de 20kg over gaan en 2 hiervan zouden rond de 25kg schommelen. Ook ging het verhaal dat er hier een volschub van 20kg+ zou moeten zitten, hier had ik al wel een foto van gezien en dit betrof echt een prachtige vis. Mijn interesse was meteen gewekt. Het enigste wat mij enorm tegen de borst stootte is dat het water zomers zo enorm druk was, om deze reden koos ik ervoor om dit water dan in de winter maar aan te gaan pakken. Ik vind het fijn als ik op een water gewoon lekker mijn eigen ding kan doen, zonder dat ik moet vrezen voor stekkenpezers.

 

 

Op een koude december avond vertrok ik na werk richting het water, ik had de avond hiervoor zorgvuldig 4 rigjes klaargemaakt met een nepmaiskorrel en een klein witvishaakje, om hier wat maden op te bevestigen. Ik had een onderwaterkaartje op internet gevonden en ik wist zo precies waar de kuilen en gaten zaten. Voor de eerste nacht besloot ik te kiezen voor een stek recht voor een het diepste gat van het water, hier had ik een paar dagen terug nog een vis zien draaien. Ik positioneerde twee hengels tussen de 4 en 6 meter diep. Het was die nacht weer enorm slecht weer, dus ik besloot om snel mijn warme slaapzak met een kruik op te zoeken. Het duurde echter niet lang voor een van mijn beetmelders tot leven kwam, mijn swinger van de rechter hengel viel terug! Snel stapte ik mijn slaapzak uit en pakte ik de hengel op. Echter voelde ik een paar korte tikken en wist ik eigenlijk meteen: ‘Dit is een zeelt’, toen ik met de hoofdlamp voor de kant scheen bevestigde dit mijn vermoeden. Een mooi roodgekleurde zeelt verscheen in het schijnsel van mijn hoofdlamp, dit was een goed teken dacht ik, de vis wil dus wel azen!

Na een onrustige nacht werd ik moe wakker, het goede gevoel wat ik aan de zeelt had overgehouden was na een nacht met 2 zeelten en 4 brasems toch aardig in negatieve zin omgeslagen. Ik besloot dan ook snel te ontbijten en richting huis te gaan, ik was zeiknat van de regen van vanacht en goed koud. Na nog 2 nachten die ongeveer hetzelfde verliepen sloeg toch de twijfel toe, is dit wel haalbaar? Had ik toch een te moeilijk water uitgekozen? De overlast die ik ondervond van alle witvissen had ik niet meegenomen in mijn plannetje.. We geven gelukkig niet zomaar op, zonder wrijving geen glans wordt er dan gezegd. Er moest een nieuwe aanpak worden bedacht, want zoals het nu ging zou het hier niet gaan lukken. Ik besloot het roer drastisch om te gooien, waar ik nu koos voor een subtiele aanpak en alles zo klein mogelijk te houden koos ik nu voor het volgende.

 

 

De nieuwe aanpak

Ik koos ervoor om te gaan werken met de kant en klare ‘booms 7.5’ van Korda, ik combineerde dit met zelfgemaakte loops. Voor deze loops koos ik als soepel 25lb onderlijn materiaal met of een Korda wide gape X maat 4, of een Solar 101 maat 4. Betreffende het aas stapte ik ook over van subtiel naar grof, al het plastic en de levende maden liet ik thuis. Ik koos voor 20mm hard hookbaits van Original boilies, dit in de smaak Krill Caramel en bloodworm. Deze hard hookbaits had ik een paar dagen liggen soaken in de Scopex booster, dit zodat mocht de karper in het midden van het water langs zwemmen deze ook in het koude water de attractie die in de bol zat tegen kwam. Waarom ik voor de Krill Caramel koos is, omdat ik zo enorm veel vertrouwen in dit bolletje heb en deze zich door de jaren heen menigmaal heeft bewezen als echte allround bol die het hele jaar inzetbaar is.

Bij de nieuwe aanpak hoorde ook een nieuwe voerstrategie, de watertemperatuur was inmiddels rond de 4/5 graden dus echt voeren zal niet echt impact hebben. Ook het feit dat ik in de diepe kuilen alleen maar witvis ving deed mij aan het denken zetten. De karper hing hier wellicht wel rond, ik had er hier namelijk wel sporadisch een zien springen/draaien. Echter kreeg ik hier maar geen aanbeet van een karper, misschien dat deze op een andere plek van het water nog wel aan het azen waren. Ik had een nieuwe stek op het oog, 3 dagen van tevoren begon ik met elke dag 200 gram Krill Caramel en bloodworm boilies over het hele water te verspreiden. Dit met als idee, mocht de vis nog enigszins een beetje rondzwemmen en azen ze overal mijn bolletjes tegen kwamen.

3 dagen hield ik dit patroon vol, elke avond in het donker rond een uur of 6 ’s avonds liep ik een rondje om het water heen gewapend met een buidel met boilies, een werppijp in de hand, een stel scherpe ogen op het water en oren die ook richting het water aan het luisteren waren. Helaas leverde deze rondjes ook geen aanknopingspunten op, ik besloot daarom maar om gewoon op de stek te gaan zitten die ik wel interessant vond. Ik zat ik een hoek van het water, waar ik zicht had op ongeveer 70% van het water. Zo kon ik in elk geval de rest van het water in de gaten houden mocht ik wat activiteit zien, ik hier mooi voor de volgende sessies op in kon spelen.

 

 

Bingo!

Het was de avond van 2^e kerstdag, na veel familie over de vloer te hebben gehad kon ik niet wachten om mijn lijnen nat te maken. Snel reed ik naar het water en had alles in no time staan, ook de hengels lagen snel goed op de uitgekozen plaats. Ik had mijn rig iets meer naar rechts gepositioneerd en de slip helemaal dicht staan. Rond een uur of 9 ’s avonds kwam mijn linker beetmelder tot leven, een of twee piepen slaakte te beetmelder in een stille stad. Na deze twee piepen bleef het echter stil, ik vertrouwde het niet en ging toch even kijken. Mijn swinger hing er nog net zo bij als dat ik hem had laten hangen, zou het een lijnzwemmer zijn geweest? Ik wilde net weer richting mijn stretcher toen hij weer een piep gaf, klotezooi dacht ik, niet nu alweer witvis.

Ik pakte de hengel op en voelde toch een zwaargewicht, maar van een gevecht was niet te spreken. Het was een soort zware vlieger wat ik aan het binnen draaien was. Toen het voor de kant kwam en ik met mijn hoofdlamp in het water scheen zag ik een schim, Karper! Het was een aardig dikke spiegel die rustig voor de kant kwam en mijn hard hookbait in zijn bek had zitten. Zo snel als ik kon pakte ik mijn schepnet en schoof deze langzaam onder de vis, Bingo! Ik onthaakte de vis en stopte deze snel even in de sling, eerst die hengel er weer in! Je weet wat ze zeggen, vaak in de winter hebben de vissen korte aas perioden. Ik zette mijn camera klaar en maakte snel wat foto’s, wat een voldoening dat ik eindelijk een goudgele ijsklomp vast kon houden. Het was meteen een goed begin, want deze jankarpahh ging dik de 15kg over!

 

 

Met beide voetjes weer op de grond

De volgende 2 sessies probeerde ik het kunstje weer te herhalen, helaas ging dat wat minder voorspoedig. In de 48 uur die ik aan het water had gezeten had ik precies 0 actie gezien of gehad, meteen stond ik weer met beide voetjes op de grond. Waar de vorige keer de euforie heerste deed nu het gevoel van onzekerheid dat weer. Moet ik wat aan mijn rigs aanpassen? Misschien toch weer subtieler gaan vissen? Voer ik te veel? Voer ik te weinig? Wat doe ik verkeerd?? Dit soort vragen begonnen toch weer door mijn hoofd te spoken. Toch besloot ik met dezelfde techniek verder te gaan en dan maar even door de zure appel heen bijten. Misschien had ik een van de dominante vissen die de andere vissen aan het azen zetten wel meteen te pakken en was het nu wat rustiger onderwater.

Oud en nieuw

Oudjaars en Nieuwjaarsdag heb ik doorgebracht met wat vrienden, toch bleef het water aan me knagen, ik moest weer terug! Nadat ik Nieuwjaarsdag een beetje was uitgebrakt van de ruige avond die daaraan vooraf ging had ik samen met mijn maat besloten weer richting het water te rijden, we gingen op jacht naar beide een Nieuwjaars karper. De omstandigheden waren goed, de luchtdruk schommelde weer tussen de 1010 en de 1015, de maan was ook na genoeg vol, alleen de temperatuur was een beetje koud. Nog voor de schemer hadden we allebei 2 stokken in liggen en begon het wachten weer, zou het gebeuren? Onder het genot van gezelligheid, een lekker biertje en gehaktballetjes in satésaus viel de kou best mee. We besloten rond 11 uur om ons bed maar eens op te zoeken, het bleef waar tot nu toe nu de aanbeten rond 9 uur kwamen, stil. Rond een uur of 1 ’s nachts werd ik gewekt door een volle run van mijn maat, dit was sowieso karper. Na een aardige dril konden we een mooie spiegel van rond de 14 kilo scheppen. De rest van de nacht bleef het angstig stil, rond 12 uur ’s middags wilde ik mijn hengels even opnieuw in leggen, ik wilde net mijn linker hengel eruit draaien toen deze er ineens vandoor ging. Ik pakt mijn hengel op en kon ook nu na een mooie dril een prachtig gekleurde winter spiegel scheppen.

 

 

Twee vissen in een nachtje tijd! Dit was het beste resultaat dat ik tot nu toe had behaald op dit water, allebei een Nieuwjaars vis, dus een meer dan geslaagde sessie!

Een paar dagen later ging ik het weer proberen, maar nu bleven de aanbeten helemaal uit. Dit bleef zo voor de komende twee weken, niks geen leven was er op het hele water te bekennen. Ik moest iets veranderen, ik ben toen gericht een boom die omgevallen in het water lag gericht gaan aanvoeren. Dit deed ik ook weer met een mix van 20mm Krill Caramel en de Bloodworm bol. Na de aanbeten die ik heb gehad is mijn vertrouwen in de combinatie van deze twee, ook ’s winters ENORM. Ik voerde de boom 3 dagen lang aan met 200 gram boilies, niks geen particals erbij, want ik wilde immers de witvis zo ver mogelijk uit de buurt houden. Toen brak de dag aan dat ik weer kon vissen, vol goeie moed met de gedachte bij een goed opgebouwd stekje trok ik richting het water. Het weer was enorm slecht, met temperaturen rond het vriespunt, een harde wind die op de kant stond en een lage luchtdruk was het niet ideaal winter weer wat betreft het vissen. Ook het materiaal had het zwaar te verduren, een van mijn beetmelders ging niet meer aan, hier was vocht achter gekomen, gelukkig had ik een extra beetmelder bij me anders moest ik alles weer afbreken en weer naar huis.

Toen de hengels in lagen gooide ik nog een klein handje boilies rond mijn haakaas en ben ik gaan slapen. Rond 3 uur ’s nachts werd ik gewekt door een prachtige schub die rond de 13/14kg zat, ook nu ging er weer snel een vers rigje aan en een nieuwe Krill Caramel Hookbait en lag het systeem al snel weer op zijn plek. Toen konden er snel foto’s gemaakt worden van deze prachtige vis, voordat zij weer het koude water in kon.

 

 

Nadat ik deze vis had teruggezet dook ik snel weer mijn inmiddels koud geworden stretcher in, ik was tot op de onderbroek nat dus ik was maar wat blij dat ik een extra setje kleren had meegenomen. Nu kon ik in elk geval een beetje warm worden terwijl deze kleren aan het drogen waren. Ik had er nog wel vertrouwen in dat de hengel misschien nog wel een keer kon gaan aflopen, zelfs met slechte omstandigheden leek de vis toch nog wel te willen azen. De vissen lagen ook goed op het voer, want de mat lag inmiddels helemaal onder met uitgescheten Krill Caramel en Bloodworm. Voor mijn gevoel zat er dus echt nog wel meer in!

Dat dit vermoeden bleek te kloppen werd de volgende morgen bij het eerste licht duidelijk. Een prachtig schubje die ik met moeite uit de boom kon blokken meldde zich bij mij. Deze schub was misschien iets kleiner dan zijn grote broer die zich vannacht had gemeld, maar de kleuren die deze kleine rakker had maakte zeker een heleboel goed! Dit was tevens de beste sessie die ik hier tot nu toe in de winter heb gedraaid, met twee vissen op een nachtje mag ik eigenlijk niet klagen.

 

 

Prioriteiten stellen

Toen brak er anderhalve maand aan waarin ik mijn scriptie moest inleveren en verdedigen, dit was ook terug te zien in de gemaakte vis uren. Die tikte deze anderhalve maand het magische getal 0 aan wat toch wel het diepte punt was van mijn winter. Eind maart haalde ik het stof weer van de stokken en trok ik ze uit de kast. Ik had bakken vol motivatie om weer te gaan knallen! Er moest en zouden nog een paar dikke Jankarpahh’s de binnenkant van mijn te zien krijgen. Het winter water bleef een roeping, maar ook andere wateren begonnen interessant te worden.

Zo werd ik uitgenodigd door Stef om eens mee te komen naar de randmeren, dit leek me enorm tof. Als ik daar toch eens een mooie vis zou kunnen vangen van het grootste waterstelsel van Nederland zou deze maand helemaal top zijn! Dit watertype vroeg echter wel om een andere aanpak, er stond best wat stroming dus ik moest zwaar lood gebruiken, denk hierbij aan 150/180 gram. Ook koos ik voor een spinner rig, dit omdat de karpers nu een beetje uit hun winterslaap richting de paai aan het gaan waren. Mijn idee was om met een geel scopex pop-upje de aandacht van de actieve vis te trekken en deze zo te verleiden tot een aas opname. De eerste nacht dat ik hier samen met Stef aan het vissen was verliep redelijk stil, ’s avonds had ik een aanbeet van een brasem en Stef van een winde. We zijn op tijd gaan slapen, want we moesten beide die volgende morgen weer redelijk op tijd uit bed. Echter kwam er een aanbeet op Stef zijn rechter hengel net voor dat onze wekker ging. In het ondiepe water zagen wij al snel dat dit om een serieuze vis ging, eenmaal in de sling zijn wij hem gaan wegen en zagen we tot onze verbazing dat deze vis de 19kg aantikte! Dat voor een instant nachtje op de randmeren!

 

 

Je kan wel begrijpen dat de drang om nu ook zo’n vis te vangen daar alleen maar groter werd natuurlijk, dus de volgende nacht zaten wij er weer. Ik was dit keer iets eerder dan Stef ik denk dat ik er rond een uur of 5 was, snel maakte ik mijn spullen klaar en gooide ik mijn twee hengels in. Ik schrok wakker rond een uur of 7 ’s avonds, ik was gewoon in slaapgevallen. Ik keek mijn tent uit en zag mijn linker swinger tegen de pieper aanstaan, oh dat is niet best dacht ik. Er zou vast een boot langs zijn gekomen die wier of andere troep met de stroming door mijn lijn heeft laten stromen. Ik pakte mijn hengel en draaide een heel stuk binnen, ik voelde wel wat gewicht, maar verder helemaal geen tikken of iets wat te vergelijken is met een vis eraan. Toen ik mijn rig voor de kant had zag ik tot mijn verbazing dat er ineens een schubkarper aanzat. Snel pakte ik mijn net en schepte de vis, hoppa die kunnen we ook afstrepen! Mijn spinner rig zat perfect in de onderkant van de bek van de vis gehaakt. Het was een prachtige, oude lange schub. Wat was ik hier blij mee!

Terug naar het winterwater

Het is nu begin april, en toch blijf die foto die ik van die volschub van het winterwater heb gezien aan mij vreten. Ik moet en zal die prachtige vis daar vangen, er werd nu weer een plannetje gesmeed. Met de temperaturen die nu een stuk aangenamer waren en de watertemperatuur waarin de vis iets meer aan het foerageren is voor vreten moet het toch mogelijk zijn om nog een paar rakkers daar te vangen! De tactiek waar ik nu voor kies betreft nog steeds een loodclipsysteem met wartellood. De rig waar ik voor kies is een spinner rig, met als aas een 15mm gesoakte Krill Caramel wafter van Original boilies. Ik koos voor deze combinatie, omdat de spinner rig mooi in de bek zou draaien als de karper mijn wafter zou opnemen. Doordat ik de wafter had gesoakt zweefde deze net iets boven mijn krank haak, maat 4 van Korda. Ik besloot met dezelfde voer strategie door te gaan, 7 dagen lang voerde ik nu lichtjes het hele water aan met 20mm Krill Caramel en Bloodworm boilies. Dit bleek een gouden zet te zijn! De nacht dat ik zat werd ik de volgende morgen rond een uur of 7 verblijd met de eerste aanbeet. Dit was een prachtige, donkere, hoge spiegel van 14 kg, wat een toekomst heeft deze vis!

 

 

Na deze prachtige vis weer terug te zetten legde ik de hengel snel weer op zijn plek, het barste op de stek van de activiteit. Niet veel later bleek mijn inzet dat ik had gedaan met de vissen gewenning te geven door het hele water aan te voeren nogmaals beloond te worden. De beetmelder kwam weer tot leven en ik moest een nieuwe vis zien te blokken van de omgevallen boom. Gelukkig was mijn rig keuze sterk genoeg om goed kracht te kunnen zetten, de krank zat muurvast in de onderlip toen ik de vis onthaakten in het net. Het betrof dit keer een prachtige oude spiegel met juwelen van schubben erop, het was een zeldzame oude Valkenswaard! Wat een prachtige vis was het, vissen zoals dit worden niet meer gemaakt en dat maakt ze toch nog wel mega vet! De aaskeuze bleek zijn gewicht in goud uit te betalen! De vissen konden dat zwevende balletje net boven de bodem niet weerstaan!

 

 

Ook deze vis ging snel op de foto, ik moest namelijk om 10 uur op school zijn voor de studie. We sloten dit korte nachtje dus af met twee prachtige vissen, waar ik stiekem toch wel heel blij mee was. Op school was ik nu lekker aan het nagenieten van de vangst, de Valkenswaard van ruim 17kg was toch het absolute hoogtepunt!

Dat het allemaal nog mooier en nog groter kon bleek een week later. Ik bleef onder tussen rustig doorvoeren, de vissen gingen nu wel richting de paai dus ik schroefde mijn voer per dag op naar 500-700 gram per dag. Het voer bestond nog steeds uit puur alleen boilies en nog steeds dezelfde mix die ik hiervoor ook gebruikt had. De vissen konden er niet vanaf blijven! Toen ik dus een week na de nacht met 2 vissen weer aan de waterkant zat, was dit met enorm veel vertrouwen. De hele nacht bleef het stil, tot een uur of 7 in de morgen. Ik ving eenzelfde vis die ik deze winter ook al had gevangen, het betreft de eerste spiegel die ik hier op dit water had.

Knikkende Knietjes

Nadat ik deze vis had geschept heb ik hem snel onthaakt in het net, een nieuwe verse krank op de rig gezet en een nieuwe wafter hieraan bevestigd en weer op dezelfde manier gepositioneerd. Ik had de vorige vis net op de foto gezet en terug het water in gelaten toen dezelfde hengel nogmaals afliep. Bij het oppakken van de hengel voelde ik meteen dat dit om een beter kaliber vis ging. Het logge trage gewicht verplaatste zich langzaam naar rechts. Ook bleef de vis enorm diep, tot voor de kant. Toen kwam de vis omhoog en zag ik tot mijn blijdschap dat het de vis was die ik zo graag wilde hebben op dit water! Het was de grote volschub! En voor zover ik zag zat er best een flinke pens onder, zou die dan echt over de 20kg gaan? Met knikkende knietjes stond ik met mijn hengel en het net in de handen, elke keer draaide de vis er weer voor weg. Ik zag mijn haak keurig in de hoek van de bek zitten dus in theorie kon het eigenlijk niet meer misgaan.. na een paar keer draaien en wegzwemmen zat de hoogzwangere dame dan eindelijk in mijn net!

 

 

Een kreet van opluchting glipte uit mijn mond en een paar voorbijgangers keken me een beetje met een vreemde niet begrijpende blik aan, op dit moment boeide het mij allemaal niet zoveel meer. Target in de Pocket! Met de naald die precies 20kg klokt is dit toch echt wel de absolute beste jaar start die ik ooit heb gehad! Wat een pracht van een schubben, wat een pracht van een vis.